ძველმა რუსულმა პაბედებმა გაანათეს და მინდორს გაუყვნენ. ეხლაც მიდიან, ვხედავ როგორ მიდიან, ვხვდები როგორ მიდიან, ვსუნთქავ როგორ მიდიან.
მინდორში რკინის და მიწის სუნია. დგას შიშველი, თმაგაბურძგნული ფსავს და იცინის, თან წითელ აგურს ფშვნის. გარშემო პაბედები დგანან. მერე რემდნეიმე გასროლა, დავარდნა და მორჩა.
No comments:
Post a Comment